მე ვხედავდი და ვგრძნობდი, როგორ მღალატობდნენ ადამიანები.
მე ვხედავდი და ვგრძნობდი, როგორ მღალატობდნენ ადამიანები. როგორ მიმეტებდნენ ტკივილებისთვის,როგორ მკრავდნენ ხელს, როგორ დამცინოდნენ... და ვინ იცის კიდევ რამდენი “როგორ” არსებობს... და... როცა ეს უხასიათობა, ეს მელანქოლია, მთელი სიმძიმით მაწვება მხრებზე, მახსენდება პატრიარქის სიტყვები: “ვისგანაც არ ველოდებოდი ღალატს და მტრობას, იქ ვნახე ღალატი, მაგრამ მადლობელი ვარ უფლის... უფალს უჭირავს ჩემი ხელი და უდაბნოში დავყავარ...”
ფოტოზე: დედა თეკლა
ტექსტი: ლაშა აბულაძე
